آدینه ی شماره ی هشت

  با یاد و نام خدا 

  آدینه ی شماره ی هشت 

  برای دریافت فایل پی دی اف آدینه ی شماره ی هشت، اینجا کلیک کنید.

زمان افعال

با یاد و نام خدا

زمان افعال

  الف - ماضی : به فعلی می گویند که در زمان گذشته انجام شده باشد.

   فعل ماضی دارای انواع زیر است:

  1- ماضی ساده : بُنِ ماضی + م ، ی ، یم، ید، ند.

    مثال =   رفـتـم، رفـتـی، رفت، رفـتـیم، رفـتـید، رفـتـند.

   2- ماضی استمراری : می + ماضی ساده.                  

    مثال = می رفتم، می رفتی، می رفت، می رفتیم، می رفتید، می رفتند.

  3- ماضی بعید : صفت + بودم، بودی، بود، بودیم، بودید، بودند.

   مثال = رفته بودم، رفته بودی، رفته بود، رفته بودیم، رفته بودید، رفته بودند.

  4- ماضی نقلی : صفت + ام، ای، است،ایم، اید، اند.

   مثال = رفته ام، رفته ای، رفته است، رفته ایم، رفته اید، رفته اند.

  5- ماضی التزامی : صفت + باشم، باشی، باشد، باشیم، باشید، باشند.

   مثال = رفته باشم، رفته باشی، رفته باشد، رفته باشیم، رفته باشید، رفته باشند.

  ب - مضارع : به فعلی می گویند که در زمان حال انجام گیرد.

   فعل مضارع دارای انواع زیر است:

  1- مضارع اخباری : می + فعل مضارع

  مثال = می روم، می روی، می رود، می رویم، می روید، می روند.

  2- مضارع التزامی : ب + فعل مضارع

  مثال = بـروم، بـروی، بـرود، بـرویم، بـروید، بـروند.

  پ : آینده : به فعلی می گویند که در زمان آینده انجام خواهد شد.

  فعل آینده : خواهم، خواهی، خواهد، خواهیم، خواهید، خواهند + فعل ماضی.

  مثال = خواهم رفت، خواهی رفت، خواهد رفت، خواهیم رفت، خواهید رفت، خواهند رفت.

  نکته : صفت = شکل سوم فعل که این گونه به دست می آید ، بُنِ ماضی + ه مانند رفته.

                                                                 موفّق باشید          

     این مطلب مربوط به صفحه ی 54 کتاب فارسی بخوانیم است.

قافیه و ردیف

با یاد ونام خدا

قافیه وردیف

ردیف :  کلمه یا کلماتی که عینا درانتهای مصراع یا بیت تکرار شوند.

قافیه : حرف یا حروفی که در انتهای مصراع یا بیت تکرار شوند.

مثال 1:

یوسف گـمگشـته بازآید به کنعان غم مخور   کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم    سرزنشها گرکند خـار مـغـیـلـان غـم مـخـور

غم مخور = ردیف      ان = قافیه

مثال 2 :

کـوچـه هـای مـدیـنـه مـی دانند    که تویی مهربانترین عابـِِر

توکه تا می رسی به رهگذران    برلبت می شود گلی ظاهـِر

ـِر = قافیه

مثال 3 :

یکی روبهی دید بی دست و پای    فـرومـانـد در لـطف و صـنع خدای

که چون زندگانی به سر می برَد    بدین دست و پای از کجا می خورَد

ای = قافیه

** در رباعی ها هم به همین شکل است:

1- گاهی در انتهای چهار مصراع می آید مانند:

از دی که گذشت هیچ ازو یاد مکن    فـردا کـه نـیـامـده است فـریاد مکن

بـر نـامـده و گـذشـتـه بـنـیـاد مـکـن    حالی خوش باش و عمر برباد مکن

درکـارگه کوزه گری رفتم دوش     دیـدم دوهــزار کـوزه گـویـا و خـمـوش

ناگاه یکی کوزه برآورد خروش     کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

2- گاهی در انتها مصراع اول و انتهای بیت ها می آید مانند:

به قـبرستان گـذرکردم صباحی     شـنـیـدم نـاله و افـغـان و آهـی

شنیدم کَلّه ای با خاک می گفت    که این دنیا نمی ارزد به کـاهی

                                               موفّق باشید

  این مطلب مربوط به صفحه ی 32 کتاب فارسی بخوانیم است.